ευπαλής

(I)

εὐπαλής, -ές (Α)

1. (για αγώνες) αυτός που κερδίζεται εύκολα, που επιτελείται εύκολα («ἄεθλοι εὐπαλέες», Απολλ. Ρόδ.)

2. (κατά τον Ησύχ.) «εὐπαλές

ῥᾴδιον».

επίρρ...

εὐπαλῶς, εὐπαλέως (Α)

εύκολα, με δεξιοτεχνία, με επιτηδειότητα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -παλής (< πάλη), πρβλ. δυσ-παλής, ισο-παλής].

————————

(II)

εὐπαλής, -ές (Α)

αυτός που πάλλεται εύκολα, ο ευκολόσειστος («εὐπαλής θύρσος», Σοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -παλής (< πάλλω), πρβλ. εκ-παλής, κληρο-παλής].